First Time

Assalamualaikum semua...

Hari nie memang mak cik gigih berdikari okeee. mak cik terpaksa lah senseorang pegi pejabat pos. buat apa pegi sana ... sebab pegi pos barang aaa untuk kawan. hadoiii. hihih.

Pejabat pos besar Kota Kinabalu, Sabah .

Mak cik gagah berjalan ke pejabat pos, dgan perasaan yang ntah laa. memang susah di gambar kan. alone sungguh. minta tolong minta teman dengan kawan, kawan keja.. kawan sekelas pula. ntah laa...

Jadi mak cik membuat keputusan utk pegi sendiri. Kena berani kan diri jugakk. so, mak cik jalan ada lah dalam 10 minit mak cik bejalan kaki ke pejabat tu sebab kolej mak cik dengan pejabat tu dekat ja punnn.. nda jauh la...
sampai ja,

mula-2 dengan yakin nya buka pintu astu tetiba berhenti sekejap. blurrr..

nasib aaa ada security then tanya dkat dia.

Me: Haii. boleh sya tanya..

Security : Ya kak, boleh sya bantu...

Me : sya mau pos brg bhaa.. di mana aaa...

Security : Ohh.. mau pos laju atau pos biasa ja...

Me : Sya mau pos laju..

Security : Kalau pos laju akak pegi sebelah bangunan..

Me : Blurrr jap.. ohh, sebelah bangunan. oke.. memang ada pntu aa sana... (Sambil buat isyarat tangan bentuk pintu). hahahaha

* Hadoii, apa punya ayat lah. kampungan btul, memang aaa ada pintu.. kalo x da pintu macam mana mau masuk. kahkahkah.

mentang mentang laaa first time.

Security : Ya kak, ada..

Me : Ok lah, thank you. sambil senyum manis uolsss. hahaha

memang patut lah mak cik d panggil kakak, sebab security tu kan macam adik adik ja. hihihi. serius macam budak budak. lepasan SPM kott.. 

So, sambung ehh. mak cik pegi aaa bangunan lagi satu. sdah memang kena tulis depan pintu masuk "POS LAJU". so, mak cik masuk. nasib aaa nda ramai orang. masuk ja terus berbaris. kahkahkah. mak cik ni customer yang kedua ok. sampai my turn kan, dengan yakin nya mak cik letak barang kiriman. terus aaa pekerja tu ckap. aik, mana borang. sila isi borang dlu ya cik. *malu, pes time kan. 

ok. mak cik pegi aa isi borang. blurr ok blurrr. tangan bergegar isi borang. tah kenapa. pelik mak cik. sdah selesai isi, mak cik berbaris la, rupa nya pekerja tu nda pun cek. ok, never mind. kikiki. timbang barang then bayar . semua nya rm9.30. okey, selesai dah keja mak cik. hihihi. 

TADAAAAAAA... blurrr ka. biasa la, sengaja, mana boleh bagi tngok terang terang. hihi.

senang sudah hati mak cik :D

The moral of story is :

kadang kadang kita nda boleh bergantung dengan orang lain, kita kena berdikari. macam mak cik. kena gagah sikit. heeee ..

At the end, Selamat tinggal, Assalamualaikum and much love .